4. Niall cz.2

Dłuższa ale smutna końcówka Nialla. Część 1

 *Miesiąc później*
Obudziłam się w szpitalu. Przy moim łóżku siedziało pięciu facetów z podkrążonymi oczami. Chyba byli zmęczeni. Nie znałam ich. Zaraz po moim przebudzeniu zawołali lekarza. Co tu się kurwa dzieje. Szpital, pięciu przystojniaków (bo byli nimi), i liczne bandaże na moim ciele. Zapytałam się lekarza dlaczego leżę
- Byłaś strasznie pijana i wpadłaś pod ich samochód.-Odpowiedział
-To dlaczego ja tego nie pamiętam- Byłam zdenerwowana.
-To amnezja. Mam nadzieję że szybko sobie wszystko przypomnisz.
Do pokoju wszedł blondyn. Był najbardziej zmęczony z nich wszystkich. Widziałam po oczach. Ale zaraz... Właśnie te oczy... Momentalnie z moich ust wydał się pisk. O Boże wpadłam pod auto One Direction a obok mnie siedział sam Niall Horan. Nie mogłam uwierzyć.
-Cześć jestem Niall. Jak się czujesz
-Przecież wiem że ty to Niall. Ja jestem Ania no a czuję się dobrze. Długo spałam.
-Miesiąc.
-O Jeja i wy tak czekaliście cały czas???
-No tak jakby. Ale przez miesiąc zdążyłem zakochać się w tobie.
-Niall ja też ciebie kocham-I złączył nasze wargi w soczystym pocałunku.
Nagle wszystkie maszyny zaczęły pikać. Powoli zamykałam oczy. Wykrztusiłam tylko szybkie "pa" do Nialla i umarłam. Widziałam go już z góry. Jego i reszty zespołu łzy.
   *Miesiąc później*
Mój pogrzeb. Niall próbował się zabić ale mu się na całe szczęście nie udało. Teraz jednak pisał jakąś kartkę. Pisał o swoich próbach samobójczych i o tym że teraz mu się uda. Było mi go żal tak cierpiał. List zostawił w domu i poszedł na mostek. Skoczył. Zaraz był przy mnie. Za godzinę miał być nasz pogrzeb. Ale my byliśmy szczęśliwi. Razem a reszta płakała na de mną i Niallem.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ.